De burcht versterkte enerzijds de verdediging van de stad naar buiten toe en anderzijds de machtspositie van het aartsbisdom in de stad zelf tegenover opstandige burgers. Dat laatste echter niet altijd met succes: in 1359 en 1365 vonden er bestormingen van de Stadtburg plaats waarbij de burgers het complex belegerden en innamen. Tijdens de Dertigjarige Oorlog vielen de Zweedse troepen binnen, waarna de keurvorstelijke burcht in 1689 uiteindelijk in de Paltse Successieoorlog werd verwoest. De bovenverdieping van de woontoren wordt tegenwoordig als romantische trouwkamer gebruikt. In de schaduw van de burchtmuren groeit iets bijzonders: rond de burcht zijn overal fruitbomen en groentebedden te vinden. De tuin is eigendom van de stad en daarmee van alle burgers. Plukken is dus toegestaan. Hierdoor heeft Andernach de bijnaam „de eetbare stad“ gekregen.